Azərbaycanın ayrılmaz tərkib hissəsi olan Qarabağı və ətraf rayonlarımızı işğal etməsi, 30 il bu torpaqları əsarət altında saxlaması sözsüz ki, iqtisadi cəhətdən zəif, regionda irimiqyaslı layihələrdən təcrid olunmuş Ermənistanın imkanları daxilində deyildi. Eyni zamanda qorxaq, yaltaq, mənəviyyatca kasıb olan bir xalq özündə bu cəsarəti hardan tapa bilərdi ki... Əgər onun işğalçılıq siyasətini dəstəkləyən, ona havadarlıq edən ermənipərəst qərb ölkələri olmasaydı...
XIX-XX əsrlərdə dünyanın ikinci ən böyük müstəmləkə imperiyası olan Fransa ermənilərin işğalçılıq siyasətini dəstəkləyən ölkələr arasında birincilərdəndir. Belə ki, 30 il davam edən Qarabağ münaqişəsinin sülh yolu ilə həll edilməsi üçün üzərinə götürdüyü missiyanı yerinə yetirməyən, əsla buna cəhd belə etməyən Fransa hər zaman ölkəmizə qarşı ikili münasibət bəsləmiş, işğala məruz qalan Azərbaycanın deyil, işğalçı Ermənistanın hüquqlarının müdafiəçisinə çevrilmişdir. Məhz belə ikili standartlar, ədalətsiz mövqe nümayiş etdirən ölkələrin dəstəyi sayəsində Ermənistan beynəlxalq hüquq normalarına məhəl qoymur, təxribatçı, işğalçı əməllərini daha da genişləndirirdi.
Fransa hökumətinin bu təxribatçı əməlləri İkinci Qarabağ müharibəsindən sonra da səngiməyib. Erməni lobbisindən hakimiyyətdə qalması üçün istifadə edən və bunun qarşılığında isə ermənilərin şovinist ideologiyasına xidmət göstərən Emmanuel Makron Ermənistanla Azərbaycan arasında münasibətlərin normallaşmasına imkan vermir, iki ölkə arasında sülh müqaviləsinin imzalanmasına hər vəchlə maneçilik törədir və bununla da işğalçı ölkədə revanşist, separatçı qüvvələrin daha da fəallaşmasına yardımçı olur. Cənubi Qafqazda sabitliyin, təhlükəsizliyin bərqərar olmasını istəməyən Fransa hökuməti bu təxribatçı əməlləri ilə regionu təhlükə zonasına çevirmək niyyətindədir.
Təbii ki, Fransanın tarixi bütün dünyaya məlumdur. Kanada, Cibuti, Haiti, Uzaq Şərqdə yerləşən Vyetnam, Əlcəzair, Mərakeş, Tunis, Karib dənizi sahilləri və s. kimi bir çox əraziləri işğal etmiş, sərvətlərini talamış, xalqlarını əsarətdə saxlamış Fransa indi özünü humanist ölkə kimi göstərməyə çalışır. Dünyanın 50-dən artıq ölkəsinin ərazilərini talan edən, əsrlər boyu işğalçılıq siyasəti yürüdən, müharibə cinayətləri törədən, yüz minlərlə insanın həyatına son qoyan ölkə heç bir dövlətin daxili işlərinə qarışmayan, dünya ölkələri ilə əməkdaşlığa, dostluq münasibətlərinə böyük önəm verən Azərbaycanı necə işğalçı ölkə adlandıra bilər?..
Özünü demokratik ölkə hesab edən Fransa bu gün bütün dünyada humanist ideyalara sadiq Azərbaycanı Ermənistana qarşı müharibə cinayətləri törətməkdə günahlandırır. Fransa Senatı tərəfindən dövlətimizin ərazi bütövlüyünə və suverenliyinə yönəlmiş qərəzli, qeyri-obyektiv və ədalətsiz qətnamənin qəbul edilməsi, ilk növbədə, siyasi avantüra meydanına çevrilən bu dövlətin tarixi boyu həyata keçirdiyi siyasətə uyğun deyil. Bu, öz adını başqasına qoymaqdır, çünki 30 ildən çox müddətdə Əlcəzair xalqının başına misli görünməmiş müsibətlər gətirən, müharibə cinayətləri, zorakılıq əməlləri törədən, 1,5 milyondan çox əlcəzairlinin ölümünə bais olan Fransanın dünya tarixində müstəmləkəçi ölkə kimi tanınmasına elə təkcə bu əməli kifayət etmişdir. Noyabr ayının 1-də Əlcəzair Xalq Demokratik Respublikasının paytaxtı Əlcəzair şəhərində Ərəb Dövlətləri Liqasının 31-ci Zirvə toplantısında iştirak edən Azərbaycan Prezidenti bu barədə demişdir: "Fransanın Əlcəzair xalqına qarşı törətdiyi zorakılığı, kütləvi qəddarlığı dünya heç zaman unutmamalıdır. Fransa yüz ildən çox bir müddət ərzində Əlcəzair xalqına qarşı çox dəhşətli müharibə aparmışdır. Bu müharibə 1,5 milyon əlcəzairlinin ölümü ilə nəticələnmişdir. Bu gün biz bu faciəni anaraq gələcəkdə belə faciələrin qarşısının alınması üçün əlimizdən gələni etməliyik".
Korsika adasında yaşayan 350 mindən çox insana fransızların etdiyi zülmlər, işğalçılıq əməlləri də Fransanın tarixində silinməz qara ləkədir. Bəs bu qədər "humanist", başqa dövlətin vətəndaşlarına can yandıraraq onların "haqlarını müdafiə edən" Fransa öz tabeliyində saxladığı insanların müqəddəratını niyə düşünmür? Belə ki, Napoleon Bonapartın doğulduğu, Roma imperiyası tərəfindən işğal edilmiş, 1764-cü ildə qəbul edilmiş Kompyen konvensiyası və ondan 4 il sonra imzalanmış Versal müqaviləsinə əsasən, Fransanın tabeliyinə keçmiş Korsikada yaşayan adalılar daim müstəqillik qazanmaq uğrunda mübarizə aparmış, bu mübarizə dövlətə qarşı silahlı müqavimətə də çevrilmişdir. Müstəqilliyinə qovuşmaq istəyən korsikalılar hər zaman fərqli dinə, dilə, mədəniyyətə, milli dəyərlərə sahib olduqlarını, fransız olmadıqlarını bildirmiş, korsika dilinə fransız dili ilə eyni statusun verilməsi tələbi ilə çıxış etmişlər. Lakin Korsikanı müstəmləkə kimi idarə etmək istəyən Fransa onlara müstəqillik verilməsi, muxtariyyətin genişləndirilməsi, Fransa konstitusiyasında Korsika üçün xüsusi yer ayrılması, "Korsika dili"nin Fransa konstitusiyasında rəsmi dil kimi təsbit olunması kimi tələblərini yerinə yetirməmiş, korsikalıların hüquqlarını heçə sayaraq bu istiqamətdə konkret, əməli addım atmamışdır. Əksinə, hər il bura minlərlə fransız yerləşdirilərək ada "fransızlaşdırılır". Həmçinin, Korsikada məktəblilərin yalnız çox az bir hissəsi öz ana dilində təhsil ala bilir. Öz müstəqilliyini tələb edən korsikalılar rəsmi Paris tərəfindən terrorçu adlandırılırlar. Görəsən işğal etdiyi ərazilərin milyonlarla əhalisinə muxtariyyət verməyən Fransa bu qədər humanist, demokratik bir ölkədirsə, bəs onda niyə öz azadlığı, müstəqilliyi, ana dili uğrunda mübarizə aparan korsikalıların tələblərini təmin etmək yerinə, bu gün Azərbaycanın daxili işlərinə müdaxilə edərək, birmənalı olaraq hüququ çatmayan məsələlərə qarışaraq Azərbaycan ərazilərində yaşayan ermənilərə status verilməsini tələb edir?
Özünü demokratiyanın "beşiyi" adlandıran Fransa dövləti özünün müstəmləkəsi altında olan xalqların müqəddəratını həll etsə, daha məqsədəuyğun olar. Çünki uzaqgörən, düşünülmüş, məqsədyönlü siyasət yürüdən, qətiyyətli Azərbaycan Prezidenti nəyi, necə etməyi çox yaxşı bilir. Ölkə başçısının həyata keçirdiyi dövlət siyasətinin əsasında ölkə vətəndaşlarının bərabər hüquqa malik olması və onların rifah halının yüksəldilməsi mühüm yer tutur.
Mehparə ƏLİYEVA,
"Respublika".
